Mirów

amek wzniesiony został za czasów Kazimierza Wielkiego na miejscu drewnianego grodu. Podobnie jak i pobliski zamek w Bobolicach dostał się w ręce Władysława Opolczyka a w 1370 roku przyłączony został do Polski.
  Pierwotnie było to niewielkie założenie obronne w formie jednopiętrowej wieży mieszkalnej, otoczone murem kamiennym. Gospodarzył na nim w tym okresie burgrabia Sassin. Następnie włodarzą tam Krzczon i Krystyn z Koziegłów a od 1489 roku rodzina Myszkowskich. Wtedy też następuje rozbudowa warowni. Podwyższona zostaje wieża mieszkalna do pięciu kondygnacji, powstaje zamek dolny połączony murem z wieżą  a zamek staje się główną siedzibą rodu.
  Następne stulecia to częściowy upadek jego świetności gdyż zostaje on opuszczony przez swoich właścicieli. W 1633 roku zamek nabywa Jan Koryciński a po nim rodzina Męcinskich.
   Podczas wojen szwedzkich budowla ulega zniszczeniu i ostatecznie opuszczona w 1787 roku. Zostawiony na pastwę wiatru i deszczu zamek coraz bardziej niszczeje. Dopiero w latach 60 - tych XX wieku zostaje zabezpieczony jako trwała ruina.
   Dzisiejszy wygląd zamku górnego to nieźle zachowane trzykondygnacyjne kamienne mury i wysoka, strzelista wieża ozdobiona gotyckim i renesansowym portalem. Zamek dolny to tylko fragmenty budowli otoczone półokrągłym murem obronnym od zachodu i północy a od strony wschodniej znajduje się mur kurtynowy łączący dwie wieże. W murze widoczne są okienka strzelnicze a także części ganku dla straży.