Wrocław
(Ostrów Tumski)

urowany zamek wybudował książę Bolesław I Wysoki około 1166 roku w miejscu drewnianego grodu. Powstałe wtedy w stylu romańskim budowle to: pałac książęcy, ośmioboczna kaplica, dom biskupi, opactwo i osiemnastoboczna kaplica zwana dworską. Znajdowała się tam także powstała na początku XI wieku kaplica pod wezwaniem św. Marcina. Całą budowlę broniły pozostałe z poprzedniego założenia ziemno - drewniane wały.
    Później zamek należał między innymi do Henryka II Pobożnego, Bolesława II Rogatki (syna Henryka) a od 1248 roku jego brata Henryka III Białego. Umocnił on warownię stawiając w miejsce wałów ceglane mury obronne. Następny jej właściciel Henryk IV Prawy zwany także Probusem przebudował zamek. Zburzona została osiemnastoboczna romańska kaplica a także opactwo. Zbudowano natomiast kaplicę gotycką, rozbudowano stary pałac i wzmocniono jeszcze obronność zamku. W obwodzie murów obronnych postawiono dwie wieże, których zadaniem była obrona bram wejściowych. Nowe zabudowania stanęły po stronie północnej a na stronie południowej zbudowano ośmioboczną, trzykondygnacyjną kaplicę grobową oraz klasztor Cystersek. Ta budowla nie została jednak ukończona. Zamek posiadał dwa dziedzińce, jeden główny o nieregularnym planie i drugi gospodarczy od strony wschodniej.
   Po śmierci Henryka IV  zamek należy do Henryka V, następnie do Bolka a w końcu do Henryka VI. Od 1310 roku zamek przejmowany jest przez biskupów gdyż książęta częściej przebywają na zamku po lewej stronie Odry. Z czasem Ostrów Tumski został własnością biskupią i niepotrzebny zamek został zburzony na przełomie XV i XVI wieku.
   Do dzisiaj przetrwała jedynie kaplica św. Marcina.