Krajowice
(Golesz)

amek zbudowany został w XIV wieku na szczycie góry po prawej stronie rzeki Wisłoki. Był on strażnicą na szlaku handlowym prowadzącym doliną Wisłoki na Węgry a także ważnym punktem obronnym. Zbudowany z kamienia posiadał jedną prostokątną basztę broniącą wjazdu na zamek oraz dwie baszty okrągłe. Zajmował powierzchnię o wymiarach 30x40 metrów, otoczony był murem, rowem i wysokim wałem ziemnym.
  Pierwszą wzmiankę o zamku możemy znaleźć w dokumencie Władysława Łokietka rozstrzygającym spór pomiędzy opatem tynieckim a podkomorzym sandomierskim Jakubem. W wyroku tym zamek został przyznany Benedyktynom z Tyńca i odtąd stał się centralnym punktem zarządzania dla dóbr klasztornych znajdujących się nad rzekami: Wisłoką, Ropą i Białą. Główną osobą na zamku był starosta jako urzędnik sprawujący władzę z ramienia opata, jego zastępcą był burgrabia a pomagał mu pisarz zamkowy. Zamek był także punktem zbornym pospolitego ruszenia a także miejscem tzw. wyższych sądów leńskich dla sołtysów okolicznych wsi.
   W 1474 roku najazd wojsk węgierskich pod dowództwem Macieja Korwina nie przyniósł zamkowi większych zniszczeń. Znaczenie zamku wielce zmalało po zmianie szlaków handlowych omijających teraz te tereny.
  1657 rok to najazd wojsk węgierskich pod wodzą Rakoczego. Zamek zostaje zajęty przez te wojska bez bitwy. Następny najazd, tym razem Szwedów w 1664 roku przynosi zniszczenie zamku lecz jednak dalej pozostaje on w rękach opactwa tynieckiego. Po rozbiorach Polski zamek przechodzi w ręce austriackie i zostaje siedzibą dzierżawców Krajowic. Dostawali oni automatycznie tytuł burgrabiego. 
   Budowla niszczała coraz więcej i w XIX wieku (1811 rok) właściciel fabryk tkackich Achilles Jeaunot zamienił ruiny zamku Golesz w ogród wypoczynkowy w stylu angielskim. Ruiny zamku zostały zakonserwowane i zabezpieczone barierkami a wzgórze było pełne alejek, ścieżek, mostków a także powstał zwierzyniec z danielami.
  W początku XX wieku stała jeszcze baszta zamkowa lecz okoliczna ludność stopniowo rozbierała ruiny uzyskując z nich kamień na fundamenty swoich domów.
  Dzisiaj widoczne są niewielkie fragmenty zamkowych murów, ślady fos i wałów.