Płock

amek murowany wzniósł król Kazimierz Wielki na miejscu grodu obronnego istniejącego już za czasów Mieszka I. Po śmierci księcia mazowieckiego Bolesława III (nie Krzywousty) całe księstwo przeszło pod panowanie króla polskiego. Ten chcąc umocnić nowe ziemie przed napadami Litwinów czy Krzyżaków postawił właśnie murowaną warownię.
  Budowla powstała na nadwiślańskiej skarpie i składała się z dwóch części. Jedna to powstały na planie nieregularnego czworoboku budynek mieszkalny stojący tuż nad brzegiem skarpy (castrum) i część gospodarcza (castellum). Kształt całego założenia to półkole otoczone podwójną linią murów obronnych. Wewnętrzny mur był wyższy od zewnętrznego i łączył on dwie znajdujące się tam wieże – Szlachecką i Zegarową. Wjazd na zamek znajdował się po stronie południowo - zachodniej a poprzedzał go drewniany most nad fosą oddzielającą go od miasta i drugi po stronie północno – zachodniej prowadzący do bramy miejskiej zwanej Grodzką. Samo miasto z polecenia Kazimierza Wielkiego także otoczone zostało murami obronnymi.
  Do końca XV wieku na zamku mieszkali książęta mazowieccy a później budowla stała opuszczona i niszczała. Obsunięcie się części skarpy spowodowało także zniszczenie fragmentu zamku. Król Zygmunt Stary odremontował budowlę i jej część przekazał zakonowi Benedyktynów (1538 rok), który to w roku 1781 opuścił ją przenosząc się do Pułtuska. Prusacy, którzy później zajęli miasto rozebrali część zamkowych murów.
  Od 1865 roku z dawnym zamku mieściło się seminarium duchowne, potem żeńskie gimnazjum a w czasie drugiej wojny pomieszczenia służyły za mieszkania. Od 1973 roku mieściło się tutaj Muzeum Mazowieckie.

Obecnie zamkowe budynki są własnością kościelną.