amek zbudowany został na początku XVII wieku przez kasztelana sandomierskiego Mikołaja Spytka Ligęzę.
    W 1697 roku zamek przebudowany został na wspaniały pałac przez Kazimierza Lubomirskiego a jego budowniczym i architektem był D.M Poppelmann. Powstała wtedy dwupiętrowa budowla na planie prostokąta posiadająca po bokach dwa skrzydła i przypominająca literę "H". Całość miała wymiary 66x27 metry a mieściło się tam blisko 30 pokoi i sal. O przepychu i wspaniałości pałacu niech świadczy fakt, że jedna z sal zrobiona była z marmuru /stąd jej nazwa "marmurowa"/, posiadała dwadzieścia czerwonych kolumn na białych postumentach, posadzkę zdobiła gwiazda ułożona z czerwonego marmuru, ściany wyłożono sztukaterią, sufit zdobiło olbrzymie malowidło a całość uzupełniały kominki, kryształowe lustra, portale. Także zewnętrzny wygląd budynku ukazywał przepych i bogactwo jego właścicieli. Kamienne, naturalnej wielkości posągi królów polskich zdobiły główną elewację pałacu a znajdujące się w ogrodzie rzeźby, fontanny czy sadzawki dopełniały całości i wprawiały w zachwyt.
   Rok 1780 to zmiana dotychczasowego właściciela a zostaje nim rodzina Stojowskich. Ostatni jego właściciel to Stanisław Stojowski.
   W 1846 roku pałac został częściowo zniszczony podczas rebelii chłopskiej pod przywództwem Jakuba Szeli a pożar, który wybuchł w następnym roku całkowicie zniszczył budowlę. Po stu latach w miejscu dawnego zamku wzniesiono kościół parafialny. Jedyna pozostałość dawnego założenia to wolnostojąca barokowa  brama wjazdowa z 1697 roku z herbem Lubomirskich "Szreniawą" zdobiona pilastrami i boniowanymi półkolami.