amek zbudowany został w XVI wieku przez Jakuba Wożuczyńskiego na miejscu wcześniejszego dworu obronnego z XV wieku. Było to murowane założenie obronne założone na planie czworoboku, otoczone murem obronnym z narożnymi bastejami. Wjazd do zamku był od strony północnej przez dwukondygnacyjny budynek bramny. Najazdy tatarskie jakie miały miejsce w latach 1621 - 1629 nie zdołały zdobyć warowni. W 1666 roku zamek został spalony i odbudowany w XVIII wieku.
 Następny właściciel, szkocki hrabia Wilhelm Mier rozbudował założenie. Przeniósł wjazd na stronę wschodnią, założył ogrody, postawił altany, oranżerie a także sztuczną grotę. Znajdowały się tam także stawy, po których pływano łódkami a wszędzie stały rzeźby.
W pałacu tym gościł w 1787 roku król polski Stanisław August Poniatowski.
  Następnie syn Wilhelma - Jan ponownie przebudował założenie i zlikwidował jego część obronną.
  Początek XIX wieku to zmiana właściciela. Zostaje nim, w drodze kupna na licytacji, Jan Kraczewski. W 1829 roku zamek przechodzi w ręce rodziny Wyżgów wniesiony jako wiano. W późniejszym czasie po raz ostatni zostaje odremontowany. Właściciele gromadzą w zamku kolekcje obrazów, posiadają dużą bibliotekę a także różne zbiory między innymi srebra, porcelana.
  Pierwsza wojna światowa przynosi zniszczenie budowli. Ostrzelana przez artylerię austriacką  popada w ruinę a później jest jeszcze systematycznie rozbierana za zgodą swoich właścicieli.
  Również druga wojna światowa i czasy powojenne doprowadzają do tego, że z porównywanego z początkiem XX wieku do francuskiego pałacu Ludwika XVI - Petit Trianonu prawie nic nie pozostało. Tylko niewielkie fragmenty murów i dwa fragmenty bramy wjazdowej.

  Pod zamkiem znajdują się częściowo zachowane do dzisiaj lochy. Wcześniej służyły one między innymi miejscowej ludności do schronienia w czasie wojen a ostatnio wykorzystane były podczas drugiej wojny. Podobno jeden z tuneli ma się łączyć z zamkiem w Rachaniach.