|
|
Dąbrowa.
W polu błękitnym na barku podkowy
srebrnej krzyż kawalerski złoty. Przy ocelach podkowy zaćwieczone ukośnie
takie same krzyże. W klejnocie nad hełmem w koronie skrzydło czarne przeszyte
strzałą srebrną w lewo.
Z herbem Dąbrowa związana
jest piękna legenda. Kiedy Jaćwingowie, Litwini i Prusacy napadli na Mazowsze,
straszliwie niszcząc kraj, rycerstwo z najbliższych okolic stawiło się
do walki z nieprzyjacielem. Ponieważ polskie oddziały okazały się za słabe,
aby pokonać wroga, wódz rozkazał rozbić obóz w dąbrowie i czekać na najkorzystniejszą
okazję. Nieprzyjaciel zauważyl jednak obóz zaatakowal i rozbił Mazowszan.
Rycerz herbu Pobóg, nie mogąc przeboleć tej hańby, zawrócił konia, wpadł
między wrogów i kilkunastu spośród nich położył trupem. Widząc to szlachta
nadbiegła samotnemu bohaterowi z pomocą i pobiła nieprzyjaciół. Na pamiątkę
tej chwili waleczny rycerz przyjął do swego herbu jeszcze dwa krzyże, co
mialo symbolizować pokonanie nieprzyjaciół Krzyża Świętego.
Herb ten najbardziej rozpowszechniony
był na Mazowszu. |
Posługiwały się nim następujące
rodziny: Białoskórski, Biały, Boczkowski, Boguta, Budzyński, Chociwski,
Ciechanowiecki, Czerhański, Damięcki, Dąbrowa, Dąbrowicz, Dąbrowski, Drocieski,
Garliński, Głodowski, Grodkowski, Jabłoński, Jaczyński, Januszewski, Jarzębiński,
Jazdowski, Karasiński, Karaś, Karniewski, Karniski, Kiszka, Kobuszewski,
Kobyliński, Kocowski, Koldras, Kostka, Laskowski, Łoś, Mikoszewski, Młodzianowski,
Morawski, Mozerka, Miklaszewski, Napierski, Obidziński, Pogowski, Płodownicki,
Podjaski, Porzecki, Purzycki, Rostkowski, Rumiński, Rzechowski, Secymiński,
Siemieński, Sierzpowski, Smolechowski, Strumillo, Szostak, Tabęcki, Tymowski,
Waldowski, Zalkowski, Zgierski, Żelkowski, Żukowski.
|
|
